De verlichting is een tijd waarin de mensen zelf gingen nadenken. Deze periode duurde best wel lang, namelijk van 1650 tot 1800. Na veel eeuwen van duisternis, de Middeleeuwen, kwam er eindelijk een betere tijd aan. De verlichtingsdenkers gingen ervan uit dat de mens van zichzelf al goed was. Ook werd hij gezien als zelfstandig en onafhankelijk. Ze waren dus niet meer afhankelijk van een God! Het gelijkheidsidee werd ook steeds belangrijker. De mensen gingen zelf nadenken en kwamen erachter dat de overheid het niet altijd bij het goede eind had. Niet alles stond dus meer in het teken van God, maar in het teken van de wetenschap en van de zintuigelijke waarneming.

West-Europa was in die tijd nog erg gelovig, er waren vooral veel Christenen. De verlichting streefde ernaar om de mensen te bevrijden aan de macht van het bijgeloof. Er werd door de overheid heftig gereageerd op deze manier van denken.

Ook werd er door de filosofen en wetenschappers veel getwijfeld aan de samenstelling van het heelal. In de Middeleeuwen dacht men namelijk dat de aarde centraal stond in het Heelal en dat alle andere planeten eromheen draaiden. In de verlichting ging men onderzoek doen en toen kwamen ze erachter dat dat helemaal niet waar was. Ze kwamen er namelijk achter dat de zon centraal stond in ons zonnestelsel. Dit vonden de christenen en vooral de katholieke kerk een zware belediging en een bedreiging voor de macht van de kerk. Toch hadden de verlichtingsdenkers veel aanhangers. Ook sommige absoluut vorsten gingen verlicht denken. Dit is erg raar, want de verlichting die is juist tégen het absolutisme. Die vorsten hadden als slogan: “Alles voor het volk, niet door het volk.”

Ook zijn er een aantal kenmerken van de verlichting. De belangrijkste zijn: kennis, zelfstandigheid, vrijheid, reflectie, kritisch zijn en moed hebben.

Het tegenovergestelde van verlicht denken is dogmatisch denken. Dit is dat je alle ideeën zomaar overneemt, zonder dat je daar zelf over nadenkt. Ook ben je dan niet voor discussie vatbaar.